วันแม่แห่งชาติ ส.ค.6 ถึง….นักเรียนชั้น ม.1 ม.2 และ ม.3 ครูลัฐิกาจะไปอบรมยาวเลยตั้งแต่วันที่ 7 – 20 สิงหาคม ดังนี้ 1. อบรม Master teacher ครูภาษาไทย ม.ต้น ที่โรงแรมอมรินทร์ลากูน จ.พิษณุโลก วันที่ 7-11 สิงหาคม 2553 2. ประชุมสัมมนาโครงการ MultiPoint Mouse ที่โรงแรมแมกซ์ กทม. วันที่ 11- 15 สิงหาคม 2553 3. อบรม Master teacher ครูบรรณารักษ์ ที่มหาวิทยาลัยราชภัฎอุตรดิตถ์ วันที่ 16 – 20 สิงหาคม 2553 ครูจึงจะให้นักเรียนได้ศึกษาความรู้จากเว็บไซต์ในชั่วโมงของครูดังนี้นะคะ ใบงานที 1 เดือนนี้เป็นการจัดกิจกรรมวันแม่แห่งชาติ โรงเรียนด่านแม่คำมันได้จัดกิจกรรมประกวดทางวิชาการที่เกี่ยวข้องกับวิชาภาษาไทยคือ การเขียนเรียงความ การเขียนคำขวัญ และการแต่งคำประพันธ์ประเภทกลอนสุภาพ ครูลัฐิกาเป็นห่วงกลัวว่านักเรียนจะลืมหลักการแต่งกลอนสุภาพ ครูก็เลยไปคัดกรองความรู้เรื่องการแต่งกลอนสุภาพจากเว็บดีๆที่นักเรียนอ่านแล้วเข้าใจง่ายมาให้ทบทวนดังนี้ค่ะ 1.http://sakaeofm89.com/forum/index.php?topic=144.0 เว็บนี้ให้ข้อมูลเกี่ยวกับการแต่งกลอนสุภาพได้ละเอียดดี แต่ไม่มีแผนภูมิให้ดู 2.http://www.yimwhan.com/board/show.php?user=kraweethai&topic=1&Cate=9 เว้บนี้มีเนื้อหาไม่มาก แต่ก็แนะวิธีการแต่งกลอนสำหรับมือใหม่และมือเก่าค่ะ 3. เว็บนี้ตั้งกระทู้ว่า —มาฝึกเขียนกลอนแปดกันเถอะ ไม่ยากอย่างที่คิด เป็นเว็บที่ใช้ภาษาง่ายๆ ที่วัยรุ่นอ่านแล้วน่าจะทำได้ไม่ยาก ขนาดครูแก่แล้วยังชอบเลยค่ะ http://www.arunsawat.com/board/index.php?topic=1584.20 ครูเลือกมาให้แค่ 3 เว็บนะคะ ลองแต่ส่งประกวดให้ทันวันแม่ และอย่าลืมเขียนส่งครูบนเว็บ เรียนภาษาไทย ไอที กับครูลัฐิกา ชั้น ม.1 คนละ 1 บท ชั้น ม.2 คนละ 2 บท และชั้น ม.3 คนละ 2 บท ต้องแต่งเองค่ะห้ามลอกจากที่อื่นมาส่งเด็ดขาด ครูจะรอตรวจผลงานบนเว็บไซต์ทุกวันนะคะ กำหนดวันสุดท้ายของการส่งงานในงานที่ 1 วันที่ 11 สิงหาคม 2553 แบ่งปันสิ่งนี้:FacebookXถูกใจ กำลังโหลด... Related
แม่กล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกจนเติบใหญ่ เป็นผู้ให้ลูกมาจนวันนี้ แม่เลี้ยงลูกโตมาจนนานปี สอนให้มีศักดิ์ศรีและน้ำใจ แม่ประเสริฐกว่าใครในแหล่งหล้า แม่สรรหาให้ลูกได้ทุกสิ่ง หนูรักแม่ไม่คิดจะทอดทิ้ง รักแม่จริงอย่างนี้ตลอดไป ตอบกลับ
ในวันนั้นที่ลูกมีความทุกข์ แม่ช่วยปลูกแรงใจให้เข้มแข็ง ทำให้ลูกก้าวไปไม่อ่อนแรง รักแสนแพงล้ำค่าแม่รักลูก ในวันนี้ที่ลูกมีความสุข แม่หมดทุกข์ปลื้มใจใหสุขสันต์ ทำเพื่อลูกปลูกรักตลอดชีวัน รักแม่นั้นพันธ์ผูกลูกรักแม่ ตอบกลับ
แม่คนใดไหนเล่าไม่รักลูก แม่พันผูกรักลูกและห่วงหา แม่จึงเลี้ยงลูกนี้ให้โตมา แม่สรรหาทุกสิ่งที่ต้องการ ตั้งแต่เล็กจนโตแม่ไม่บ่น ลูกทุกคนต้องช่วยแม่ทำงาน กว่าจะคลอดลูกนั้นทรมาน แม่เบิกบานลูกนี้ก็สุขใจ ตอบกลับ
หยดน้ำนมของแม่ล้ำเลิศกว่าพื้นฟ้า ลูกปราถนากว่าสิ่งไหนไหน รักของลูกมีให้แม่ทั้งดวงใจ วันแม่นี้ยิ่งใหญ่เท่าจักรวาล ตอบกลับ
พัชรินทร์กลอนบทนี้แต่งได้ดีค่ะ แต่ชั้น ม.2 ครูให้แต่ง 2 บท ติดต่อกัน ครูต้องการดูสัมผัสระหว่างบทว่าถูกหรือไม่ค่ะ ตอบกลับ
คำว่ารักคำนี้มอบให้คนชื่อว่าแม่ รักนี้แท้จะรักแม่เท่าลมหายใจ รักแม่ในครั้งนี้จะยิ่งใหญ่ เท่าดวงใจลูกมอบให้แด่พระคุณของท่านเอย ตอบกลับ
บทที่ 2 นี้ มีความบกพร่องที่วรรคที่ 2 ควรจะเป็นเสียงจัตวา จึงจะไพเราะค่ะ และวรรคสุดท้ายยาวเกินไปนะคะ ถ้าเชื่อมต่อกับบทแรกก็ไม่มีสัมผัสระหว่างบท ( วาล กับ ใจ ไม่สัมผัสกันค่ะ) ลองแก้ไขใหม่นะคะ ตอบกลับ
พระคุณแม่ยิ่งใหญ่กว่าใครทั้งผ่อง จะครอบครองดวงใจอย่างสุดซึ่ง รักของลูกมีให้แม่ในยามสุขใจ จะสุขหรือทุกข์ลูกก็จะรักแม่นี้รักแม่นี้ตลอดไป ตอบกลับ
ครูให้แต่ง 2 บทนะคะ แต่งมาบทเดียว มีจุดบกพร่องที่ต้องแก้ไขคือ คำสุดท้ายของวรรครับ(วรรคที่2) ต้องลงท้ายด้วยเสียงจัตวาค่ะ และคำสุดท้ายของวรรรอง(วรรคที่3)ก็ต้องสัมผัสกับคำสุดท้ายของวรรคที่ 2ด้วย ดังนั้นกลอนบทนี้ ครูตัดสินว่ายังไม่ผ่านเกณฑ์ค่ะ ตอบกลับ
ยามเจ็บป่วยมีแม่คอยดูแล ยามพ่ายแพ้มีแม่คอยปลอบใจ ยามเดือดร้อนมีแม่ผ่อนผันให้ ยามทุกข์ใจมีแม่คอยปรึกษา ยามลำบากมีแม่เป็นที่พึ่ง ยามคิดถึงมีแม่คอยห่วงหา ยามท้อถอยเปรียบแม่คือพารา ยามอ่อนล้าแม่นั้นคอยห่วงใย ตอบกลับ
แต่งกลอนได้ดีมีความหมาย รู้จักนำคำว่า ยาม มาใช้ให้เห็นว่าแม่มีความสำคัญต่อลูกทุกยามหรือทุกเวลา แต่ครูอยากให้หาคำมาเปลี่ยน ในบทที่ 2 วรรคที่ 3 คำสุดท้าย แทนคำว่า พารา ให้มีความหมายคล้อยตามกัยยามท้อถอย เช่น ยามท้อถอยแม่คอยปลอบทุกทุกครา เป็นต้น ตอบกลับ
รักอันใดไหนเล่าจะเท่าแม่ ศักดิ์สิทธ์แท้แม่นี้มีมนต์คลัง ยามสู่ส่งศักศรีมีพลัง ยามสิ้นหวังแม่นี้คอยปลอบใจ ตอบกลับ
ขึ้นต้นวรรคแรกก็ดูดีนะคะ แต่วรรคที่ 2 กลอนพาไปทำให้ความหมายอ่อนไป มนต์คลัง เป็นอย่างไรนะ มนต์ขลังรึเปล่า วรรคที่ 3 ไม่เข้าใจความหมายเลยค่ะ ศักดิ์ศรี พิมพ์ให้ถูกต้องนะคะ วรรคสุดท้าย ใช้ได้ ครูให้แต่ง 2 บท แต่ส่งมาบทเดียว แม้จะนำกลอนบทนี้ไปต่อกับบทแรกที่ส่งมา ก็ไม่มีสัมผัสระหว่างบทค่ะ ครูตัดสินว่ายังไม่ผ่านเกณฑ์ค่ะ ตอบกลับ
รักอันใดไหนเล่าจะเท่าพระคุณแม่ น้ำนมแม่นี้เลี้ยงลูกจนเติบใหญ่ จะจดจำคำว่าแม่นี้อย่างซึ้งใจ จะทนอมดวงใจของแม่เอย ตอบกลับ
แต่งมาบทเดียวสั้นๆ ความหมายใช้ได้ มีสัมผัสถูกต้อง แต่พิมพ์ผิด 1 ที่ คือคำว่า ถนอม ในวรรคที่ 4 ลองแต่งเพิ่มอีก 1 บทนะคะ อย่าลืมสัมผัสระหว่างบทด้วยล่ะ ตอบกลับ
พระคุณแม่สุดยิ่งใหญ่ไพศาล จัรวาลยังไม่เท่าพระคุณแม่ คำว่าแม่มีความหมายที่ดีๆ คำๆนี้หนูจะจำจนหมดใจ ตอบกลับ
ศิริศักดิ์มีความพยายามดีค่ะ ขึ้นต้นวรรคแรกได้ดี แต่มีข้อบกพร่องในวรรคที่ 2 เขียนจักรวาล ผิด คำสุดท้ายของวรรคที่ 3 ต้องสัมผัสกับคำสุดท้ายของวรรคที่ 2 ( แม่ ไม่สัมผัสกับ ดี ) และต้องแต่งเพิ่มอีก 1 บท นะคะ จึงจะผ่านเกณฑ์ ตอบกลับ
เปรียบแม่เหมือนดวงดาว ที่วับวาวบนทองฟ้า ตั้งแต่หนูเกิดมา มีแม่นี้คอยดูแล คุณใดจะเทียบเท่า บุญนี้เล่าเท่าคุณแม่ ในยามลูกท้อแท้ ยังมีแม่คอยปลอบใจ แม่เหมือนผู้เป็นเลิศ แม่ประเสริฐ์กว่าสิ่งไหน มีลูกเป็นดวงใจ ตราตรึงไว้ในชีวัน ตอบกลับ
คำประพันธ์นี้เป็นกาพย์ยานี 11 ที่เพราะมากค่ะ แต่ครูให้แต่งกลอนสุภาพ จึงไม่ให้ผ่านเกณฑ์การแต่งกลอนสุภาพนะคะ ส่งไปให้ครูตรวจใหม่ อีก 2 บท เป็นกลอนสุภาพนะคะ ตอบกลับ
รักอันใดไหนเล่าจะท่าแม่ ไม่ผันแปรลืมเลือนเหมือนดั่งฝัน รักน้อยน้อยของลูกเท่าชีวัน เหมือนดั่งฝันของลูกเท่าชีวี รักของเปรียบเสมือนดั่งน้ำไหล จะลอยไปเข้าสู่อ้อมกอดแม่ รักครั้งนี้ของลูกไม่ผันแปร รักนี้แน่รักแม่เท่าดวงใจ ตอบกลับ
ภวิกา ขึ้นต้นวรรคแรกมีความหมายดีค่ะ วรรคที่ 2 ก็มีสัมผัสตรงตามฉันทลักษณ์ วรรคที่ 3 และ 4 ความหมายแผ่วลง บทที่ 2 วรรคแรกพิมพ์ตกคำว่า แม่ รึเปล่าคะ วรรคที่ 2 คำสุดท้ายไม่มีสัมผัสระหว่างบท ( แม่ ไม่สัมผัสกับคำว่า ชีวี) ลองแก้ไขตามที่ครูแนะนำก็จะดีขึ้นค่ะ ตอบกลับ
น้ำใจแม่เที่ยงแท้บริสุทธิ์ เปรียบประดุจน้ำใสที่ไร้สี มากกว่าน้ำใดๆในปฏพี มากเกินที่จะหาคำมาบรรยาย พระคุณแม่ประเสริฐยิ่งกว่าสิ่งไหน ประกว่าสิ่งใดในโลกนี้ ประเสริฐยิ่งที่ลูกนี้จะทดแทน ประเสริฐแท้พระคุณรักลูกเอย ตอบกลับ
ขึ้นต้นวรรคแรก และวรรคที่ 2 มีความหมายดี วรรคที่ 3 พิมพ์ผิด ปฐพี บทที่ 2 คำสุดท้ายของวรรคที่ 2 พิมพ์ตก ประเสริฐ ใช่หรือไม่ และไม่สัมผัสระหว่างบท( นี้ ไม่สัมผัสกับ บรรยาย) จึงทำให้วรรคที่ 3 และ 4 ไม่ไพเราะไปด้วยค่ะ ตอบกลับ
แม่นี้มีบุญคุณล้ฎเลิศ แม่ประเสริฐเลิศล้ำหนักหนา แม่ผู้ให้กำเนิดเราออกมา แม่นี้หนารักเราเท่าชีวี ตอบกลับ
วรรคที่ 1 พิมพ์ผิดค่ะ ล้ำเลิศ วรรคที่ 2-3 และ 4 มีสัมผัสตามฉันทลักษณ์ แต่ต้องแต่งเพิ่มอีก 1 บท นะคะ ตอบกลับ
รักอันใดไหนเล่าจะเท่าแม่ รักนี้แน่รักแม่เท่าไพรศาร รักของลูกมีให้แม่นี้นานเท่านาน จะพัดผ่านสายใยให้แม่เอย ตอบกลับ
วรรคแรกขึ้นต้นใช้ได้ วรรคที่ 2 พิมพ์ผิด ไพศาล ค่ะ วรรคที่ 3 ตัดคำว่า นี้ ออก จะเพราะขึ้น วรรคที่ 4 ควรเปลี่ยนคำมาแทนใหม่ อ่านแล้ว งง งง ตอบกลับ
รักของแม่ยิ่งใหญ่กว่าสิ่งไหน หาสิ่งใดมาเทียบมิได้หนา ตั้งแต่แม่ตั้งท้องคลอดลูกยา อีกน้ำนมของมารดาให้ลูกกิน แม่ถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกน้อย แม่เฝ้าคอยพัดวีให้ลูกสิ้น แม่ยอมอดเมื่อให้ลูกนั้นได้กิน แม่ยลยินลูกน้อยดี่งกลอยใจ ตอบกลับ
บทที่ 1 แต่งใช้ได้ค่ะ พบข้อบกพร่องในบทที่ 2 วรรคที่ 2 “แม่เฝ้าคอยพัดวีให้ลูกสิ้น” ถ้าครูอ่านก็จะตีความว่าแม่คอยพัดวีให้ลูกตาย เพราะคำว่าสิ้น ตีความหมายว่าตายได้ แต่คนแต่งอาจต้องการให้หมายความว่าทั้งหมด ทั้งสิ้น ครูว่าหาคำใหม่เปลี่ยนจะดีกว่านะคะ ความหมายจะไดไม่กำกวม วรรคที่ 3 ของบทที่ 2 คำว่าเมื่อ น่าจะเป็นเพื่อ ใช่ไหมคะ ตอบกลับ
รักอันใดเล่าจะเท่าพระคุณแม่ รักนี้แท้จะรักแม่ดั่งน้ำรินใหล รักแม่เท่าฟ้าจะอาลัย รักใหนเล่าจะเท่าแม่เอย ตอบกลับ
วรรคแรกขึ้นได้ดี แต่ วรรค 2 3 และ 4 ความหมายไม่ค่อยต่อเนื่องกันเลยค่ะ พยายามเลือกใช้คำที่กินความหมายมากๆ จะทำให้บทกลอนไพเราะ และแต่งให้ครบ 2 บท นะคะ ตอบกลับ
พระคูณแม่ประเสริฐยิ่งกว่าสิ่งไหน ประเสริฐกว่าสิ่งใดในโลกนี้ ประเสริฐยิ่งที่ลูกนี้จะทดแทน ประเสริฐแท้พระคุณแม่รักลูกเอย ตอบกลับ
365 วันถึงวันแม่ รักนี้แน่รักแม่เท่าไพรสาร รักของลูกรักแม่เปรียบเท่านาน จะไม่มีลืมพระคุณแม่เอย ตอบกลับ
ขึ้นต้นแปลกดี แต่ควรเขียนเป็นอักษร วรรคที่ 2 พิมพ์ผิด ไพศาล ค่ะ วรรคที่ 3 ไม่มีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ สรุปว่า ยังไม่ผ่านเกณฑ์ค่ะ ต้องแต่งให้ครบ 2 บท ตอบกลับ
พระคุณแม๋ล้ำเลิศกว่าพื้นฟ้า อันล้ำค่ายิ่งกว่าที่ไหนไหน พระคุณล้ำเลิศกว่าสิ่งใด รักนี้ไม่ยิ่งใหญ่เท่าแม่เอย ตอบกลับ
บทนี้แต่งได้ดี แต่ต้องต่อเนื่องกับบทแรก เพราะครูต้องการดูสัมผัสระหว่างบท ถ้านำไปเขียนต่อกันก็ไม่มีสัมผัสระหว่างบท ปรับปรุงใหม่นะคะ ตอบกลับ
รักอันใดไหนเล่าจะเท่าแม่ เฝ้าดูแลเลี้ยงลูกจนเติบใหญ่ เปรียบแม่นั้นเป็นหนึ่งในดวงใจ ประดับไว้ที่กลางใจของลูกเอย พระคุณแม่เปรียบประดุจดังน้ำใส ยามเจ็บป่วยแม่ดิ้นรนหายาให้ คอยดูแลเอาใจใส่ให้ เสมอ พระคุณแม่นี้ยิ่งใหญ่”รักแม่”เอย ตอบกลับ
บทที่ 1 แต่งได้ดี แต่ไม่สัมพันธ์กับบทที่ 2 ขาดสัมผัสระหว่างบทค่ะ เปลี่ยคำว่า เอย ในบทที่ 1 ให้สัมผัสกับคำสุดท้ายของวรรคที่ 2 (ซึ่งวรรคที่ 2ต้องเป็นเสียงจัตวา) ตอบกลับ
ดุจดวงแม่ผู้ประเสริฐบังเกิดเกล้า เลี้ยงเราทุกคนจนเติบใหญ่ คำสอนแม่สำคัญกว่าสิ่งใด ไม่มีคำไหนจะสำคัญเท่าคำแม่ ตอบกลับ
ใช้ได้ค่ะ แก้ไข คำสุดท้ายของบทที่ 1 ให้เป็นเสียงสามัญนะคะ (เช่น ดูแล นอน ฯลฯ) และให้แต่งต่อเนื่องกัน 2 บท ค่ะ ตอบกลับ
รักอันใดเล่าจะเท่าแม่ เฝ้าดูแลลูกยามเจ็บไข้ รักแม่นี้ยิ่งใหญ่กว่าสิ่งใด ไม่มีอะไรสำคัญเท่ากับแม่ ตอบกลับ
มะลิหอมน้อมวางข้างข้างตัก กรุ่นกลิ่น “รัก”บริสุทธิ์ผุดผ่องใส แทนทุกคำทุกถ้อยร้อยจากใจ เป็นมาลัย”กราบ”แม่น้อมบูชา ตอบกลับ
แต่งได้ดีมีความหมาย เสียดาย ส่งมาบทเดียว แต่งต่ออีก 1 บทนะคะ copy บทที่ 1 ไปวางในความเห็นใหม่ด้วยครูต้องการดูคำสัมผัสระหว่างบทค่ะ ตอบกลับ
คำว่าแม่มีความหมายมากมายนัก เฝ้าฟูมฟักเลี้ยงดูลูกจนเติบใหญ่ ไม่อยากให้แม่ต้องจากไปไหนไกล ลูกสำนึกไดในคำว่า”ค่าน้ำนม” ตอบกลับ
น้ำใจเเม่เที่ยงเเท้บริสุทธิ์ เปรียบประดุจน้ำใสที่ไรสี มากกว่าน้ำใดๆในปฐพี มากเกินที่จะหาคำมาบรรยาย รักเเม่มากครับ ตอบกลับ
พระคุณใดไหนเล่าจะเท่าแม่ รักลูกแท้เลี้ยงดูไม่แปรผัน ยามเจ็บป่วยแม่คอยดูอยู่ทั้งวัน และรำพันห่วงหาให้ยาทาน เมื่อเติบใหญ่เราควรตอบแทนแม่ ยามเฒ่าแก่หมั่นดูแลเรื่องอาหาร สุขภาพร่างกายและอาการ ให้อยู่นานนานกับลูกตลอดไป ตอบกลับ
9 เดือนที่อุ้มท้อง แม่คอยมองลูกคนนี้ จะสอนเป็นคนดี มีศักดิ์ศรีและน้ำใจ แม่ให้เราโตมา ใช้วาจาอันยิ่งใหญ่ คอยเฝ้าคอยห่วงใย แม่สอนให้ลูกได้ดี แม่นี้มีพระคุณ ช่วยค้ำจุนบุญคุณนี้ ลูกรักเท่าชีวี แม่เรานี้คือหญิงไทย มะลิดุจดวงใจ เราไม่ไกลไปไหนแน่ แม่รักและดูแล หนูรักแม่มากจริงเอย ตอบกลับ
พระคุณใดไหนเล่าจะเท่าแม่ พระคุณใดจะเที่ยงแท้เท่าแม่ฉัน พระคุณใดที่คอยให้ความสุขกัน พระคุณใดที่ฉันไม่เคยลืม พระคุณนั้นก็คือพระคุณแม่ ที่เที่ยงแท้ให้ฉันไม่มีฝืน พระคุณนี้คอยคุ้มกันทุกวันคืน ทั้งหลับตื่นท่านเฝ้ารักเฝ้าห่วงใย พระคุณแม่ทดแทนไม่รู้หมด จะชาติภพชาติหน้าหรือชาติไหน แต่ตัวฉันจะขอทดแทนไป จะเท่าไรฉันก็พร้อมยอมทำเอย ตอบกลับ
พระคุณแม่ยิ่งใหญ่กว่าใครผอง แม่อุ้มท้องลูกรักนานหนักหนา ให้กำเนิดเฝ้าเลี้ยงดูตลอดมา ในโลกาหาใครมาเทียมทัน วันลูกเกิดอกแม่เจ็บเหมือนเหน็บศร แต่ก็ซ่อนความดีใจไม่เหหัน น้ำตาแห่งความดีใจไหลเร็วพลัน สุดตื้นตันดวงใจได้ลูกยา นมสองเต้าของแม่แน่แนบจิต แม่อุทิศเลือดเนื้อเพื่อลูกหนา น้ำนมแม่กลั่นจากอกยกออกมา ให้ลูกยาดื่มด่ำอย่างหนำใจ ตอบกลับ
ในวันนั้นที่ลูกมีความทุกข์ แม่ช่วยปลูกแรงใจให้เข้มแข็ง ทำให้ลูกก้าวไปไม่อ่อแรง รักแสนแพงล้ำค่าแม่รักเรา ในวันนี้ทีลูกมีความสุข แม่หมดทุกข์ปลืมใจให้สุขสนต์ ทำเพือลูกปลูกรักตลอดชีวัน รักแม่นั้นพันธ์ผูกลูกรักแม่ ตอบกลับ
พระคุณใดไหนเล่าเท่าคุณแม่ เฝ้าดูแลลูกน้อยมิห่างหาย จะหารักเมตตาจากใครเล่า ก็ไม่เท่ารักของแม่ดังแก้วตา รักของแม่แม้แต่แม่คงคา พสุธาอีกทั้งพงศ์ไพร่ป่า ก็มิเทียบพระคุณของมารดา พระคุณแม่เลิศฟ้าปฐพี ตอบกลับ
วรรคที่ 3 ลองเปลี่ยนคำสัมผัสใหม่นะคะ หาย ไม่สัมผัสกับ เล่า นะคะ วรรคที่ 2 ของบทที่ 2 พงไพรป่า คำซ้อนกันเยอะจังเลย ใช้คพฟุ่มเฟือยไปแล้วค่ะ ลองหาคำมาเปลี่ยนใหม่ซิคะ วรรคสุดท้ายใช้ได้ดีเชียวค่ะ ตอบกลับ
พระคุณใดไหนเล่าจะเท่าแม่ เฝ้าดูแลเลี้ยงดูอย่างสุขสันต์ คอยรักคิดถนอมอยู่ทุกวัน ใช่แปรผันหนีหายใคร่ใยคี ความอบอุ่นไม่เคยลดน้อยลง ถึงยังเจ็บตัวเพราะตนนี้ ให้ลูกไว้สำนึกและจงมี มิคืนที่คำสัญญาจากใจ ตอบกลับ
แม่หาสิ่งใดมาเปรียบมิได้เท่า สิ่งไหนเล่าจะเท่าพระคุณแม่ ยามลูกทุกข์ลูกสุขมาดูแล มิใช่แม้จะเหินห่างจากไป ให้ความรักความอบอุ่นต่อลูก เฝ้าคอยดูแลเอาใจใส่ โถคนดีเของแม่ป็นอย่างไร แม่เศร้าใจเป็นห่วงเหลือเกิน ตอบกลับ
ส่งก่อนใครเพื่อนเลยนะ สุทธินี ขอชมเชยว่าแต่งได้ดีค่ะ แต่ถ้าพยายามให้เป็น 8 คำ ทุกวรรค จะไพเราะมากค่ะ ตอบกลับ
เรียนภาษาไทย ไอที กับครูลัฐิกา 
แม่กล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกจนเติบใหญ่
เป็นผู้ให้ลูกมาจนวันนี้
แม่เลี้ยงลูกโตมาจนนานปี
สอนให้มีศักดิ์ศรีและน้ำใจ
แม่ประเสริฐกว่าใครในแหล่งหล้า
แม่สรรหาให้ลูกได้ทุกสิ่ง
หนูรักแม่ไม่คิดจะทอดทิ้ง
รักแม่จริงอย่างนี้ตลอดไป
ในวันนั้นที่ลูกมีความทุกข์
แม่ช่วยปลูกแรงใจให้เข้มแข็ง
ทำให้ลูกก้าวไปไม่อ่อนแรง
รักแสนแพงล้ำค่าแม่รักลูก
ในวันนี้ที่ลูกมีความสุข
แม่หมดทุกข์ปลื้มใจใหสุขสันต์
ทำเพื่อลูกปลูกรักตลอดชีวัน
รักแม่นั้นพันธ์ผูกลูกรักแม่
แม่คนใดไหนเล่าไม่รักลูก
แม่พันผูกรักลูกและห่วงหา
แม่จึงเลี้ยงลูกนี้ให้โตมา
แม่สรรหาทุกสิ่งที่ต้องการ
ตั้งแต่เล็กจนโตแม่ไม่บ่น
ลูกทุกคนต้องช่วยแม่ทำงาน
กว่าจะคลอดลูกนั้นทรมาน
แม่เบิกบานลูกนี้ก็สุขใจ
หยดน้ำนมของแม่ล้ำเลิศกว่าพื้นฟ้า
ลูกปราถนากว่าสิ่งไหนไหน
รักของลูกมีให้แม่ทั้งดวงใจ
วันแม่นี้ยิ่งใหญ่เท่าจักรวาล
พัชรินทร์กลอนบทนี้แต่งได้ดีค่ะ แต่ชั้น ม.2 ครูให้แต่ง 2 บท ติดต่อกัน ครูต้องการดูสัมผัสระหว่างบทว่าถูกหรือไม่ค่ะ
คำว่ารักคำนี้มอบให้คนชื่อว่าแม่
รักนี้แท้จะรักแม่เท่าลมหายใจ
รักแม่ในครั้งนี้จะยิ่งใหญ่
เท่าดวงใจลูกมอบให้แด่พระคุณของท่านเอย
บทที่ 2 นี้ มีความบกพร่องที่วรรคที่ 2 ควรจะเป็นเสียงจัตวา จึงจะไพเราะค่ะ และวรรคสุดท้ายยาวเกินไปนะคะ ถ้าเชื่อมต่อกับบทแรกก็ไม่มีสัมผัสระหว่างบท ( วาล กับ ใจ ไม่สัมผัสกันค่ะ) ลองแก้ไขใหม่นะคะ
พระคุณแม่ยิ่งใหญ่กว่าใครทั้งผ่อง
จะครอบครองดวงใจอย่างสุดซึ่ง
รักของลูกมีให้แม่ในยามสุขใจ
จะสุขหรือทุกข์ลูกก็จะรักแม่นี้รักแม่นี้ตลอดไป
ครูให้แต่ง 2 บทนะคะ แต่งมาบทเดียว มีจุดบกพร่องที่ต้องแก้ไขคือ คำสุดท้ายของวรรครับ(วรรคที่2) ต้องลงท้ายด้วยเสียงจัตวาค่ะ และคำสุดท้ายของวรรรอง(วรรคที่3)ก็ต้องสัมผัสกับคำสุดท้ายของวรรคที่ 2ด้วย
ดังนั้นกลอนบทนี้ ครูตัดสินว่ายังไม่ผ่านเกณฑ์ค่ะ
ยามเจ็บป่วยมีแม่คอยดูแล
ยามพ่ายแพ้มีแม่คอยปลอบใจ
ยามเดือดร้อนมีแม่ผ่อนผันให้
ยามทุกข์ใจมีแม่คอยปรึกษา
ยามลำบากมีแม่เป็นที่พึ่ง
ยามคิดถึงมีแม่คอยห่วงหา
ยามท้อถอยเปรียบแม่คือพารา
ยามอ่อนล้าแม่นั้นคอยห่วงใย
แต่งกลอนได้ดีมีความหมาย รู้จักนำคำว่า ยาม มาใช้ให้เห็นว่าแม่มีความสำคัญต่อลูกทุกยามหรือทุกเวลา แต่ครูอยากให้หาคำมาเปลี่ยน ในบทที่ 2 วรรคที่ 3 คำสุดท้าย แทนคำว่า พารา ให้มีความหมายคล้อยตามกัยยามท้อถอย เช่น ยามท้อถอยแม่คอยปลอบทุกทุกครา เป็นต้น
รักอันใดไหนเล่าจะเท่าแม่
ศักดิ์สิทธ์แท้แม่นี้มีมนต์คลัง
ยามสู่ส่งศักศรีมีพลัง
ยามสิ้นหวังแม่นี้คอยปลอบใจ
ขึ้นต้นวรรคแรกก็ดูดีนะคะ แต่วรรคที่ 2 กลอนพาไปทำให้ความหมายอ่อนไป มนต์คลัง เป็นอย่างไรนะ มนต์ขลังรึเปล่า วรรคที่ 3 ไม่เข้าใจความหมายเลยค่ะ ศักดิ์ศรี พิมพ์ให้ถูกต้องนะคะ วรรคสุดท้าย ใช้ได้
ครูให้แต่ง 2 บท แต่ส่งมาบทเดียว แม้จะนำกลอนบทนี้ไปต่อกับบทแรกที่ส่งมา ก็ไม่มีสัมผัสระหว่างบทค่ะ ครูตัดสินว่ายังไม่ผ่านเกณฑ์ค่ะ
รักอันใดไหนเล่าจะเท่าพระคุณแม่
น้ำนมแม่นี้เลี้ยงลูกจนเติบใหญ่
จะจดจำคำว่าแม่นี้อย่างซึ้งใจ
จะทนอมดวงใจของแม่เอย
แต่งมาบทเดียวสั้นๆ ความหมายใช้ได้ มีสัมผัสถูกต้อง แต่พิมพ์ผิด 1 ที่ คือคำว่า ถนอม ในวรรคที่ 4 ลองแต่งเพิ่มอีก 1 บทนะคะ อย่าลืมสัมผัสระหว่างบทด้วยล่ะ
พระคุณแม่สุดยิ่งใหญ่ไพศาล
จัรวาลยังไม่เท่าพระคุณแม่
คำว่าแม่มีความหมายที่ดีๆ
คำๆนี้หนูจะจำจนหมดใจ
ศิริศักดิ์มีความพยายามดีค่ะ ขึ้นต้นวรรคแรกได้ดี แต่มีข้อบกพร่องในวรรคที่ 2 เขียนจักรวาล ผิด คำสุดท้ายของวรรคที่ 3 ต้องสัมผัสกับคำสุดท้ายของวรรคที่ 2 ( แม่ ไม่สัมผัสกับ ดี ) และต้องแต่งเพิ่มอีก 1 บท นะคะ จึงจะผ่านเกณฑ์
เปรียบแม่เหมือนดวงดาว
ที่วับวาวบนทองฟ้า
ตั้งแต่หนูเกิดมา
มีแม่นี้คอยดูแล
คุณใดจะเทียบเท่า
บุญนี้เล่าเท่าคุณแม่
ในยามลูกท้อแท้
ยังมีแม่คอยปลอบใจ
แม่เหมือนผู้เป็นเลิศ
แม่ประเสริฐ์กว่าสิ่งไหน
มีลูกเป็นดวงใจ
ตราตรึงไว้ในชีวัน
คำประพันธ์นี้เป็นกาพย์ยานี 11 ที่เพราะมากค่ะ แต่ครูให้แต่งกลอนสุภาพ จึงไม่ให้ผ่านเกณฑ์การแต่งกลอนสุภาพนะคะ ส่งไปให้ครูตรวจใหม่ อีก 2 บท เป็นกลอนสุภาพนะคะ
รักอันใดไหนเล่าจะท่าแม่
ไม่ผันแปรลืมเลือนเหมือนดั่งฝัน
รักน้อยน้อยของลูกเท่าชีวัน
เหมือนดั่งฝันของลูกเท่าชีวี
รักของเปรียบเสมือนดั่งน้ำไหล
จะลอยไปเข้าสู่อ้อมกอดแม่
รักครั้งนี้ของลูกไม่ผันแปร
รักนี้แน่รักแม่เท่าดวงใจ
ภวิกา ขึ้นต้นวรรคแรกมีความหมายดีค่ะ วรรคที่ 2 ก็มีสัมผัสตรงตามฉันทลักษณ์ วรรคที่ 3 และ 4 ความหมายแผ่วลง บทที่ 2 วรรคแรกพิมพ์ตกคำว่า แม่ รึเปล่าคะ วรรคที่ 2 คำสุดท้ายไม่มีสัมผัสระหว่างบท ( แม่ ไม่สัมผัสกับคำว่า ชีวี) ลองแก้ไขตามที่ครูแนะนำก็จะดีขึ้นค่ะ
น้ำใจแม่เที่ยงแท้บริสุทธิ์
เปรียบประดุจน้ำใสที่ไร้สี
มากกว่าน้ำใดๆในปฏพี
มากเกินที่จะหาคำมาบรรยาย
พระคุณแม่ประเสริฐยิ่งกว่าสิ่งไหน
ประกว่าสิ่งใดในโลกนี้
ประเสริฐยิ่งที่ลูกนี้จะทดแทน
ประเสริฐแท้พระคุณรักลูกเอย
ขึ้นต้นวรรคแรก และวรรคที่ 2 มีความหมายดี วรรคที่ 3 พิมพ์ผิด ปฐพี บทที่ 2 คำสุดท้ายของวรรคที่ 2 พิมพ์ตก ประเสริฐ ใช่หรือไม่ และไม่สัมผัสระหว่างบท( นี้ ไม่สัมผัสกับ บรรยาย) จึงทำให้วรรคที่ 3 และ 4 ไม่ไพเราะไปด้วยค่ะ
แม่นี้มีบุญคุณล้ฎเลิศ
แม่ประเสริฐเลิศล้ำหนักหนา
แม่ผู้ให้กำเนิดเราออกมา
แม่นี้หนารักเราเท่าชีวี
วรรคที่ 1 พิมพ์ผิดค่ะ ล้ำเลิศ วรรคที่ 2-3 และ 4 มีสัมผัสตามฉันทลักษณ์ แต่ต้องแต่งเพิ่มอีก 1 บท นะคะ
รักอันใดไหนเล่าจะเท่าแม่
รักนี้แน่รักแม่เท่าไพรศาร
รักของลูกมีให้แม่นี้นานเท่านาน
จะพัดผ่านสายใยให้แม่เอย
วรรคแรกขึ้นต้นใช้ได้ วรรคที่ 2 พิมพ์ผิด ไพศาล ค่ะ วรรคที่ 3 ตัดคำว่า นี้ ออก จะเพราะขึ้น วรรคที่ 4 ควรเปลี่ยนคำมาแทนใหม่ อ่านแล้ว งง งง
รักของแม่ยิ่งใหญ่กว่าสิ่งไหน
หาสิ่งใดมาเทียบมิได้หนา
ตั้งแต่แม่ตั้งท้องคลอดลูกยา
อีกน้ำนมของมารดาให้ลูกกิน
แม่ถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกน้อย
แม่เฝ้าคอยพัดวีให้ลูกสิ้น
แม่ยอมอดเมื่อให้ลูกนั้นได้กิน
แม่ยลยินลูกน้อยดี่งกลอยใจ
บทที่ 1 แต่งใช้ได้ค่ะ พบข้อบกพร่องในบทที่ 2 วรรคที่ 2 “แม่เฝ้าคอยพัดวีให้ลูกสิ้น” ถ้าครูอ่านก็จะตีความว่าแม่คอยพัดวีให้ลูกตาย เพราะคำว่าสิ้น ตีความหมายว่าตายได้ แต่คนแต่งอาจต้องการให้หมายความว่าทั้งหมด ทั้งสิ้น ครูว่าหาคำใหม่เปลี่ยนจะดีกว่านะคะ ความหมายจะไดไม่กำกวม วรรคที่ 3 ของบทที่ 2 คำว่าเมื่อ น่าจะเป็นเพื่อ ใช่ไหมคะ
รักอันใดเล่าจะเท่าพระคุณแม่
รักนี้แท้จะรักแม่ดั่งน้ำรินใหล
รักแม่เท่าฟ้าจะอาลัย
รักใหนเล่าจะเท่าแม่เอย
วรรคแรกขึ้นได้ดี แต่ วรรค 2 3 และ 4 ความหมายไม่ค่อยต่อเนื่องกันเลยค่ะ พยายามเลือกใช้คำที่กินความหมายมากๆ จะทำให้บทกลอนไพเราะ และแต่งให้ครบ 2 บท นะคะ
พระคูณแม่ประเสริฐยิ่งกว่าสิ่งไหน
ประเสริฐกว่าสิ่งใดในโลกนี้
ประเสริฐยิ่งที่ลูกนี้จะทดแทน
ประเสริฐแท้พระคุณแม่รักลูกเอย
365 วันถึงวันแม่
รักนี้แน่รักแม่เท่าไพรสาร
รักของลูกรักแม่เปรียบเท่านาน
จะไม่มีลืมพระคุณแม่เอย
ขึ้นต้นแปลกดี แต่ควรเขียนเป็นอักษร วรรคที่ 2 พิมพ์ผิด ไพศาล ค่ะ วรรคที่ 3 ไม่มีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ สรุปว่า ยังไม่ผ่านเกณฑ์ค่ะ ต้องแต่งให้ครบ 2 บท
พระคุณแม๋ล้ำเลิศกว่าพื้นฟ้า
อันล้ำค่ายิ่งกว่าที่ไหนไหน
พระคุณล้ำเลิศกว่าสิ่งใด
รักนี้ไม่ยิ่งใหญ่เท่าแม่เอย
บทนี้แต่งได้ดี แต่ต้องต่อเนื่องกับบทแรก เพราะครูต้องการดูสัมผัสระหว่างบท ถ้านำไปเขียนต่อกันก็ไม่มีสัมผัสระหว่างบท ปรับปรุงใหม่นะคะ
รักอันใดไหนเล่าจะเท่าแม่
เฝ้าดูแลเลี้ยงลูกจนเติบใหญ่
เปรียบแม่นั้นเป็นหนึ่งในดวงใจ
ประดับไว้ที่กลางใจของลูกเอย
พระคุณแม่เปรียบประดุจดังน้ำใส
ยามเจ็บป่วยแม่ดิ้นรนหายาให้
คอยดูแลเอาใจใส่ให้ เสมอ
พระคุณแม่นี้ยิ่งใหญ่”รักแม่”เอย
บทที่ 1 แต่งได้ดี แต่ไม่สัมพันธ์กับบทที่ 2 ขาดสัมผัสระหว่างบทค่ะ เปลี่ยคำว่า เอย ในบทที่ 1 ให้สัมผัสกับคำสุดท้ายของวรรคที่ 2 (ซึ่งวรรคที่ 2ต้องเป็นเสียงจัตวา)
ดุจดวงแม่ผู้ประเสริฐบังเกิดเกล้า
เลี้ยงเราทุกคนจนเติบใหญ่
คำสอนแม่สำคัญกว่าสิ่งใด
ไม่มีคำไหนจะสำคัญเท่าคำแม่
ใช้ได้ค่ะ แก้ไข คำสุดท้ายของบทที่ 1 ให้เป็นเสียงสามัญนะคะ (เช่น ดูแล นอน ฯลฯ) และให้แต่งต่อเนื่องกัน 2 บท ค่ะ
รักอันใดเล่าจะเท่าแม่ เฝ้าดูแลลูกยามเจ็บไข้
รักแม่นี้ยิ่งใหญ่กว่าสิ่งใด ไม่มีอะไรสำคัญเท่ากับแม่
แต่งให้ครบ 2 บทนะคะ
มะลิหอมน้อมวางข้างข้างตัก
กรุ่นกลิ่น “รัก”บริสุทธิ์ผุดผ่องใส
แทนทุกคำทุกถ้อยร้อยจากใจ
เป็นมาลัย”กราบ”แม่น้อมบูชา
แต่งได้ดีมีความหมาย เสียดาย ส่งมาบทเดียว แต่งต่ออีก 1 บทนะคะ copy บทที่ 1 ไปวางในความเห็นใหม่ด้วยครูต้องการดูคำสัมผัสระหว่างบทค่ะ
คำว่าแม่มีความหมายมากมายนัก
เฝ้าฟูมฟักเลี้ยงดูลูกจนเติบใหญ่
ไม่อยากให้แม่ต้องจากไปไหนไกล
ลูกสำนึกไดในคำว่า”ค่าน้ำนม”
ใช้ได้เชียวค่ะ แต่งเพิ่มอีก 1 บทนะคะ
น้ำใจเเม่เที่ยงเเท้บริสุทธิ์
เปรียบประดุจน้ำใสที่ไรสี
มากกว่าน้ำใดๆในปฐพี
มากเกินที่จะหาคำมาบรรยาย
รักเเม่มากครับ
ใครลอกใครระหว่างสิรวิชญ์ กับ จันทร์แรม บอกมาซะดีๆ ไม่งั้นปรับไม่ผ่านทั้งคู่นะคะ
พระคุณใดไหนเล่าจะเท่าแม่
รักลูกแท้เลี้ยงดูไม่แปรผัน
ยามเจ็บป่วยแม่คอยดูอยู่ทั้งวัน
และรำพันห่วงหาให้ยาทาน
เมื่อเติบใหญ่เราควรตอบแทนแม่
ยามเฒ่าแก่หมั่นดูแลเรื่องอาหาร
สุขภาพร่างกายและอาการ
ให้อยู่นานนานกับลูกตลอดไป
เยี่ยมมากค่ะสุกัญญา ความหมายดี สัมผัสถูกต้องตามฉันทลักษณ์ ครูฟันธงให้เต็มค่ะ
9 เดือนที่อุ้มท้อง
แม่คอยมองลูกคนนี้
จะสอนเป็นคนดี
มีศักดิ์ศรีและน้ำใจ
แม่ให้เราโตมา
ใช้วาจาอันยิ่งใหญ่
คอยเฝ้าคอยห่วงใย
แม่สอนให้ลูกได้ดี
แม่นี้มีพระคุณ
ช่วยค้ำจุนบุญคุณนี้
ลูกรักเท่าชีวี
แม่เรานี้คือหญิงไทย
มะลิดุจดวงใจ
เราไม่ไกลไปไหนแน่
แม่รักและดูแล
หนูรักแม่มากจริงเอย
จันจิรา ครูให้แต่งกลอนสุภาพนะคะ ไม่ใช่กาพย์ยานี เพี้ยนไปรึเปล่าจ๊ะคนเก่ง
พระคุณใดไหนเล่าจะเท่าแม่
พระคุณใดจะเที่ยงแท้เท่าแม่ฉัน
พระคุณใดที่คอยให้ความสุขกัน
พระคุณใดที่ฉันไม่เคยลืม
พระคุณนั้นก็คือพระคุณแม่
ที่เที่ยงแท้ให้ฉันไม่มีฝืน
พระคุณนี้คอยคุ้มกันทุกวันคืน
ทั้งหลับตื่นท่านเฝ้ารักเฝ้าห่วงใย
พระคุณแม่ทดแทนไม่รู้หมด
จะชาติภพชาติหน้าหรือชาติไหน
แต่ตัวฉันจะขอทดแทนไป
จะเท่าไรฉันก็พร้อมยอมทำเอย
เก่งเหลือเกินนะจ๊ะ โสนิดา แต่งได้ดีทั้งความหมายและสัมผัสถูกต้องตามฉันทลักษณ์ ให้เต็มเลยค่ะ
พระคุณแม่ยิ่งใหญ่กว่าใครผอง แม่อุ้มท้องลูกรักนานหนักหนา
ให้กำเนิดเฝ้าเลี้ยงดูตลอดมา ในโลกาหาใครมาเทียมทัน
วันลูกเกิดอกแม่เจ็บเหมือนเหน็บศร แต่ก็ซ่อนความดีใจไม่เหหัน
น้ำตาแห่งความดีใจไหลเร็วพลัน สุดตื้นตันดวงใจได้ลูกยา
นมสองเต้าของแม่แน่แนบจิต แม่อุทิศเลือดเนื้อเพื่อลูกหนา
น้ำนมแม่กลั่นจากอกยกออกมา ให้ลูกยาดื่มด่ำอย่างหนำใจ
ยอดเยี่ยมมากเลยค่ะ แต่งมาส่งครูตั้ง 3 บท ความหมายดี สัมผัสดี ให้เต็มเลยค่ะ
ในวันนั้นที่ลูกมีความทุกข์ แม่ช่วยปลูกแรงใจให้เข้มแข็ง
ทำให้ลูกก้าวไปไม่อ่อแรง รักแสนแพงล้ำค่าแม่รักเรา
ในวันนี้ทีลูกมีความสุข แม่หมดทุกข์ปลืมใจให้สุขสนต์
ทำเพือลูกปลูกรักตลอดชีวัน รักแม่นั้นพันธ์ผูกลูกรักแม่
สัมผัสระหว่างบท เรา กับสันต์ ไม่สัมผัสกันค่ะ หาคำมาเปลี่ยนใหม่นะคะ
พระคุณใดไหนเล่าเท่าคุณแม่
เฝ้าดูแลลูกน้อยมิห่างหาย
จะหารักเมตตาจากใครเล่า
ก็ไม่เท่ารักของแม่ดังแก้วตา
รักของแม่แม้แต่แม่คงคา
พสุธาอีกทั้งพงศ์ไพร่ป่า
ก็มิเทียบพระคุณของมารดา
พระคุณแม่เลิศฟ้าปฐพี
วรรคที่ 3 ลองเปลี่ยนคำสัมผัสใหม่นะคะ หาย ไม่สัมผัสกับ เล่า นะคะ วรรคที่ 2 ของบทที่ 2 พงไพรป่า คำซ้อนกันเยอะจังเลย ใช้คพฟุ่มเฟือยไปแล้วค่ะ ลองหาคำมาเปลี่ยนใหม่ซิคะ วรรคสุดท้ายใช้ได้ดีเชียวค่ะ
พระคุณใดไหนเล่าจะเท่าแม่
เฝ้าดูแลเลี้ยงดูอย่างสุขสันต์
คอยรักคิดถนอมอยู่ทุกวัน
ใช่แปรผันหนีหายใคร่ใยคี
ความอบอุ่นไม่เคยลดน้อยลง
ถึงยังเจ็บตัวเพราะตนนี้
ให้ลูกไว้สำนึกและจงมี
มิคืนที่คำสัญญาจากใจ
บทแรกอ่านแล้วใช้ได้ค่ะ ถ้าบทที่ 2 จะใช้ถ้อยคำที่หลากหลายและมีความหมายกว่านี้ก็จะดีขึ้นค่ะ
แม่หาสิ่งใดมาเปรียบมิได้เท่า
สิ่งไหนเล่าจะเท่าพระคุณแม่
ยามลูกทุกข์ลูกสุขมาดูแล
มิใช่แม้จะเหินห่างจากไป
ให้ความรักความอบอุ่นต่อลูก
เฝ้าคอยดูแลเอาใจใส่
โถคนดีเของแม่ป็นอย่างไร
แม่เศร้าใจเป็นห่วงเหลือเกิน
ส่งก่อนใครเพื่อนเลยนะ สุทธินี ขอชมเชยว่าแต่งได้ดีค่ะ แต่ถ้าพยายามให้เป็น 8 คำ ทุกวรรค จะไพเราะมากค่ะ